Ben yıkılmış bir kentim
Etrafa boş bakan insanların olduğu şehrim
Ne yapacağını bilmeden yaşayanım ben
Sensiz hiçbişey,senle çok şey olmaya adayım
Toparlanmama yaralarımı sarmama müsade et
Ayağa kalkıyorum işte
Ama yavaş yavaş sakince
Bütün güzelliği görerek ve hissederek
Bilinçli bir şekilde düşüncelerimde sen ve senin yarattıklarınla ben